Hoewel Apple’s iOS het eerste besturingssysteem voor mobiele telefoons was, is Google’s Android tegenwoordig veruit het populairst. Oorspronkelijk ontworpen voor digitale camera’s, is de evolutie van Android aanzienlijk geweest sinds het in 2008 met de HTC Dream van T-Mobile verscheen, totdat het het krachtige systeem werd dat het nu is.
Android werd in 2003 ontwikkeld door Andy Rubin, die al snel besefte dat de cameramarkt niet zo groot zou zijn en zijn aandacht op mobiele telefoons richtte. Maar Android Inc. werd pas beroemd in 2005 toen het werd gekocht door Google, dat probeerde in de telefoonbusiness te komen. Maar hij deed dat niet als hardwarefabrikant, maar door het populaire besturingssysteem op de markt te brengen.
Android 1.0 (2008)
De eerste versie, Android 1.0, is uiteraard veel minder ontwikkeld dan het besturingssysteem dat we vandaag kennen, maar kent toch wel enkele overeenkomsten. De meesten zijn het erover eens dat het in het vervolgkeuzemenu voor meldingen terechtkwam, wat iOS verrast. Een andere innovatie was Google Play Store, toen nog Market genoemd. Welnu, de App Store van Apple, die maanden eerder was gelanceerd, heeft het concept van een centrale plek om applicaties te downloaden verder gestimuleerd.
Dit systeem begon ook met het gebruik van widgets op het startscherm – iets wat iOS tot op de dag van vandaag nog steeds niet toestaat – hoewel deze alleen beperkt waren tot wat Google ontwikkelde. Deze eerste versie was al diep geïntegreerd in Gmail.
Android 1.5 Cupcake (2009)
De eerste grote Android-update, Cupcake, was om vele redenen belangrijk, maar waarschijnlijk was de grootste mijlpaal het eerste besturingssysteem met een schermtoetsenbord. Voorheen moesten fabrikanten fysieke toetsenborden in de apparaten integreren. Met deze release heeft Google ook de SDK van Widgets voor externe ontwikkelaars. Momenteel hebben de meeste applicaties er minstens één Widget. Een andere mijlpaal betreft video’s. Voorheen ondersteunde Android geen video-opname, dus gebruikers moesten genoegen nemen met het vastleggen van foto’s. Dat is allemaal (gelukkig) veranderd.
Android 1.6 Donut (2009)

Android Donut was een grote update. Het bracht het besturingssysteem naar miljoenen mensen door ondersteuning toe te voegen voor CDMA-netwerken zoals Verizon, Sprint en verschillende grote Aziatische bedrijven. Hoewel het bedoeld was om gemakkelijk te gebruiken, zaten enkele van de belangrijkste updates in de code. Het was bijvoorbeeld de eerste versie die verschillende schermformaten ondersteunde.
Donut was ook een pionier op het gebied van wat nu als een basisproduct wordt beschouwd: het snelzoekvak. Hierdoor konden gebruikers snel vanaf het startscherm op internet, lokale bestanden of contacten zoeken zonder een applicatie te hoeven openen. Er werden ook esthetische veranderingen geïntroduceerd, zoals een opnieuw ontworpen Android Market die een selectie van de beste gratis en betaalde applicaties aanbood.
Android 2.0 Eclair (2009)

Hoewel de updates belangrijk waren, waren het tot dan toe verbeteringen aan hetzelfde besturingssysteem. In 2009 werd Android 2.0 Eclair uitgebracht met uitgebreide aanpassingen, waarvan er vele nog steeds aanwezig zijn.
Hij was de eerste die Google Maps-navigatie gebruikte, waar GPS voor auto’s praktisch begraven lag. Hoewel Maps veel is veranderd, zijn enkele van de belangrijkste functies verschenen, zoals: B. stapsgewijze navigatie of stembegeleiding. En hoewel er navigatie-apps waren, waren ze niet gratis.
Ook de internetbrowser is bijgewerkt. Google heeft HTML5-ondersteuning en de mogelijkheid om video’s af te spelen toegevoegd, waarmee hij de iPhone inhaalt. Ten slotte kunnen gebruikers nu over het scherm vegen om het apparaat te ontgrendelen, zoals op de Apple-telefoon, of de stille modus wijzigen.
Android 2.2 Froyo (2010)

Android Froyo werd in 2010 uitgebracht met de Nexus One, de eerste Nexus-telefoon. Froyo wilde de Android-ervaring nog verder verfijnen door gebruikers vijf startschermen aan te bieden in plaats van drie, plus een nieuwe Gallery-applicatie. Froyo was de eerste versie die ondersteuning bood Hete plekken Gebruikers van mobiele telefoons kunnen het scherm ook vergrendelen met een pincode die de bestaande patroonvergrendeling aanvult.
Android 2.3 Peperkoek (2010)

Het Nexus-programma werd onthuld en de komst van Gingerbread bevestigde het. Google koos voor de door Samsung gebouwde Nexus S – een telefoon afgeleid van de succesvolle Galaxy S van de Zuid-Koreaanse fabrikant. Gingerbread was een andere grote evolutie van Android en zag een herontwerp van de Widgets en het Android-startscherm.
Gingerbread werd ook geleverd met een verbeterd toetsenbord met verbeterde multitouch-ondersteuning, waardoor je meerdere toetsen kunt indrukken om toegang te krijgen tot een secundair toetsenbord. Ten slotte voegde hij ondersteuning toe voor de camera aan de voorkant. Wat zouden we vandaag doen zonder selfies?
Android 3.0 Honingraat (2011)

De introductie van Honeycomb was interessant omdat het over tablets ging. Het werd zelfs voor het eerst vertoond op een Motorola-apparaat dat uiteindelijk Xoom zou worden. Honeycomb gaf enkele hints over het ontwerp van toekomstige Android-versies. In plaats van door te gaan met de klassieke groene kleur, koos Google voor blauw. Daarnaast werden previews voor individuele widgets aangeboden. Misschien wel de grootste innovatie was dat er geen fysieke knop meer nodig was: de Home-, Back- en Menu-knoppen waren opgenomen in de software, zodat ze afhankelijk van de applicatie verborgen of weergegeven konden worden.
Android 4.0 Ijssandwich (2011)

De Nexus S was een geweldige telefoon, maar dit betekende niet het einde van de samenwerking tussen Google en Samsung. Beide bedrijven bundelden opnieuw hun krachten om de Galaxy Nexus te lanceren, die met de Ice Cream Sandwich-update veel Honeycomb-functies naar telefoons bracht.
Het besturingssysteem bracht de virtuele sleutels met zich mee, evenals een strakke en geavanceerde gebruikersinterface die profiteerde van de blauwe accenten. Andere functies zoals gezichtsontgrendeling, analyse van gegevensgebruik en nieuwe e-mail- en agendatoepassingen werden in deze release ook geïntroduceerd.
Android 4.1 Jelly Bean (2012)

Android Jelly Bean markeert een nieuw tijdperk voor het besturingssysteem. De belangrijkste verandering was Google Now, dat snel toegankelijk was vanaf het startscherm en informatie zoals agenda-evenementen, e-mail en weerberichten op één plek bevatte. Het legde de basis voor de digitale assistenten van vandaag, waaronder de Google Assistent.
Naast Google Now zijn er nog andere toevoegingen doorgevoerd, zoals: B. Project Butter, met als doel de aanraakprestaties van Android dramatisch te verbeteren en de grafische buffer te verdrievoudigen. Het maakte het tot een veel vloeiendere ervaring. De bijgewerkte bron, uitbreidbare meldingen, grotere flexibiliteit van Widgets en andere functies kwamen ook in deze versie, die zonder twijfel een van de belangrijkste is.
Android 4.4 KitKat (2013)

Android 4.4 KitKat viel samen met de lancering van de Nexus 5 en bracht veel nieuwe features met zich mee. Het was een van de grootste esthetische veranderingen van het systeem en moderniseerde het uiterlijk ervan. De blauwe accenten van Ice Cream Sandwich en Jellybean zijn vervangen door een verfijnder wit, en verschillende Android-applicaties zijn opnieuw ontworpen om helderdere kleurenschema’s weer te geven.
Naast een nieuw uiterlijk heeft KitKat de zoekopdracht ‘Oke Google“, waardoor de gebruiker op elk moment toegang had tot Google Now. Het introduceerde ook een nieuwe telefoonkiezer, applicaties op volledig scherm en een nieuwe Hangouts-applicatie die sms-ondersteuning toevoegde, evenals ondersteuning voor het Hangouts-berichtenplatform.